مدح و مناجات با امام حسن عسکری علیه‌السلام
حُسن تو سِـرِّ عـاشـقی را بـرملا کرد بر طُـرّۀ زلـف کـمـنـدت اقــتــدا کـرد شکر آن خدا را که ز لطف بی‌مثالش روز ازل بـا تـو دلــم را آشــنـا کــرد دلـدادگـی دلـداده‌ات شد، شـوق پـر زد عـشق آمد و بر تو سلامی دلـربا کرد جانم فـدای پـیـر میخـانه که سـرمست ما را به عشق روی ماهت مبتلا کرد من بنـده‌ای سرگـشته بودم که نگاهت دل را اسـیــر بــارگـاه ســامــرا کـرد دیدارِ سُرِّ مَن رَأی رشک بهشت است باران ز شوق دیدنت اشک بهشت است زیبا گل سوسن که رشک نسـترن شد جلـوه نـمود و رونق دشت و دمن شد روی زمـیـن تـا آســمــانِ بـی‌کـرانــه در هر کران دائم ز حُسن او سخن شد در خـانۀ قـلـب هـمه جـانـانه جـا کرد هرجا که مِهرش بود بر دلها وطن شد ذکر حدیثـش قدسیان را مست می‌کرد در حـلـقـۀ خـاتم عـقـیـقـی از یـمن شد وقـتی که دنـیـا آمد و بُـرد از همه دل نــام دل آرا و خـدایـی‌اش حَـسَــن شـد حُسن حَسن، مهر حسین و مرتضی داشت او یک تـنـه حُـسن تـمام انـبـیـا داشت او آمـد و آغـاز عـشـق و دلـبـری شد گـویـا دوبـاره مـوسم پـیـغـمـبـری شد تــاب تــمـاشـایـش نــدارد دیــدۀ شـب بر او هجوم از خصم با نابـاوری شد در لشکری، محبوب را محصور کردند غافل از آنکه نام خوبش عسکری شد با رمز یا زهرا دل از دل دادگان بُرد آغــاز دلــداریِ یــار حــیـــدری شــد در سامرایش سائلان صف ها کشیدند درگـاه او درگــاه حـاتـم پــروری شـد مـا هـم گـدایــان ره دلــدار هــسـتـیــم در انـتـظار وصـل روی یـار هـسـتیم هر کس که شـوق سـامـرا دارد بیـایـد هر که به دل عـشـق خـدا دارد بـیایـد هر کس به قـلبش شوق دیدار زیارت از بــارگــاه ســـامـــرا دارد بـــیــایــد مهـر امـام عـسکری در سـیـنۀ ماست هر کس که قـلـبـی با صفـا دارد بیاید شـوق مــدیــنـه تـا ابـد داریـم در سـر هـر کـه دلـی درد آشـنــا دارد بــیـایـد این بانگ زیبای خدا از آسمان هاست هـر کـس هــوای کـربـلا دارد بـیـایـد خـتـم کلام عاشـقـان ذکر حـسین است عشق خـدای آسـمان ذکر حسین است |